Crystal Cave Mexico: Εκεί όπου οι κρύσταλλοι μεγαλώνουν σε τερατώδεις αναλογίες

Το Σπήλαιο των Κρυστάλλων, που βρίσκεται στην Τσιουάουα του Μεξικού και ανακαλύφθηκε το 2000, είναι ένα υπέροχο αλλά επικίνδυνο υπόγειο σπήλαιο. Αυτό το τεράστιο σπήλαιο, το οποίο έχει διαστάσεις 30 μέτρα επί 10 μέτρα, είναι στολισμένο από πάνω μέχρι κάτω με τεράστιους κρυστάλλους γύψου σεληνίτη, μερικοί από τους οποίους είναι οι μεγαλύτεροι στον κόσμο. Ο ψηλότερος κρύσταλλος έχει ύψος 11.4 μέτρα και ζυγίζει 12 τόνους.

Παρά την ομορφιά του, το Σπήλαιο των Κρυστάλλων είναι κλειστό για το κοινό λόγω των ύπουλων και δυνητικά θανατηφόρων συνθηκών μέσα. Με σταθερή θερμοκρασία 58 βαθμών Κελσίου και επίπεδα υγρασίας μεταξύ 90 και 99 τοις εκατό, η παραμονή απροστάτευτη για περισσότερα από 10 λεπτά θα μπορούσε να οδηγήσει σε συσσώρευση υγρών στους πνεύμονες και θάνατο.

Για να εξερευνήσουν το σπήλαιο, οι ερευνητές πρέπει να φορούν θερμοπροστατευτικές στολές με αναπνευστική συσκευή για να αντέχουν τις συνθήκες στο εσωτερικό. Ακόμη και με προστατευτικό εξοπλισμό, η διέλευση του σπηλαίου εξακολουθεί να είναι επικίνδυνη λόγω των λείων και καλυμμένων με συμπύκνωση επιφανειών των κρυστάλλων. Ο γύψος, το ορυκτό από το οποίο κατασκευάζονται οι κρύσταλλοι, έχει βαθμολογία σκληρότητας Mohs μόλις 2, γεγονός που τους καθιστά επιρρεπείς σε θραύση και κίνηση κάτω από την κίνηση των ποδιών.

Σχηματισμός Κρυστάλλων στο Σπήλαιο των Κρυστάλλων

Πριν από περίπου 26 εκατομμύρια χρόνια, η Σιέρα de Το βουνό Naica στην Τσιουάουα του Μεξικού σχηματίστηκε από ένα ανάχωμα μάγματος που σπρώχνεται στην επιφάνεια της Γης. Το βουνό περιέχει πολλές γιγάντιες σπηλιές κρυστάλλων γύψου, συμπεριλαμβανομένου του Σπήλαιο των Κρυστάλλων, το οποίο ήταν γεμάτο με ζεστό νερό πλούσιο σε θειικό ασβέστιο. Αυτό παρείχε τις τέλειες συνθήκες για ανάπτυξη κρυστάλλων.

Το κυρίαρχο ορυκτό στο σύστημα των σπηλαίων είναι μια διαφανής ποικιλία γύψου που ονομάζεται σεληνίτης. Ο ανυδρίτης, ο οποίος σχηματίζεται παρουσία όξινου θειούχου νερού και ιόντων ασβεστίου, ήταν επίσης άφθονος στα ζεστά νερά των σπηλαίων. Όταν η θερμοκρασία του νερού έπεσε, ο ανυδρίτης διαλύθηκε και άρχισαν να σχηματίζονται κρύσταλλοι γύψου στους περίπου 58°C (136°F). Οι αργά διαλυόμενες εναποθέσεις ανυδρίτη παρείχαν αρκετό ασβέστιο και θειικό άλας για να διατηρήσουν την ανάπτυξη των κρυστάλλων γύψου.

Το γειτονικό Σπήλαιο των Σπαθιών παρουσίασε ταχύτερη πτώση της θερμοκρασίας, προκαλώντας το σχηματισμό μικρότερων κρυστάλλων γύψου. Αντίθετα, η πιο αργή ψύξη του νερού στο Σπήλαιο των Κρυστάλλων επέτρεψε σε λιγότερους κρυστάλλους να αναπτυχθούν σε πολύ μεγαλύτερα μεγέθη.

Αν και έχει διεξαχθεί έρευνα για να προσδιοριστεί ο ακριβής λόγος για την ανάπτυξη αυτών των μεγάλων κρυστάλλων, πιστεύεται ότι η συνεχής βύθισή τους σε νερά πλούσια σε μεταλλικά στοιχεία τους επέτρεψε να αναπτυχθούν για περίπου 500,000 έως ένα εκατομμύριο χρόνια.

Το 2017, οι μικροβιολόγοι της NASA ανακάλυψαν μικρόβια παγιδευμένα σε υγρά εγκλείσματα μέσα στους κρυστάλλους. Τα μικρόβια εκτιμήθηκε ότι ήταν περίπου 50,000 ετών και πιθανότατα ζούσαν από τα κοιτάσματα μαγγανίου και σιδήρου των κρυστάλλων.

Δραστηριότητα εξόρυξης γύρω από το Crystal Cave

Το βουνό Sierra de Naica, με τα πλούσια αποθέματα μολύβδου, ψευδαργύρου και αργύρου, αποτελεί κέντρο εξορυκτικής δραστηριότητας για πολλά χρόνια. Το πιο προσβάσιμο Σπήλαιο των Σπαθιών ανακαλύφθηκε από ανθρακωρύχους το 1910 και λεηλατήθηκε για έναν αιώνα. Για να φτάσουν στα συστήματα των σπηλαίων, οι ανθρακωρύχοι έπρεπε να αντλήσουν τα πλούσια σε μεταλλικά νερά που τα γέμιζαν. Για να γίνει αυτό, δημιουργήθηκε μια λίμνη κοντά στην πόλη Naica και κάθε 40 λεπτά αφαιρούνταν από τις σπηλιές το αντίστοιχο μιας πισίνας ολυμπιακών διαστάσεων.

Ενώ αυτό έδωσε πρόσβαση σε ανθρακωρύχους και ερευνητές, έθεσε επίσης σε κίνδυνο τη σταθερότητα των τεράστιων κρυστάλλων, καθώς η έλλειψη άνωσής τους θα μπορούσε να τους προκαλέσει την κατάρρευση κάτω από το βάρος τους. Η απομάκρυνση του νερού διατάραξε επίσης τη διαδικασία ανάπτυξης των κρυστάλλων γύψου. Το 2015, οι εξορυκτικές δραστηριότητες σταμάτησαν και τα σπήλαια επετράπη να ξαναγεμίσουν σταδιακά με νερό.

Προς το παρόν, το νερό δεν έχει φτάσει ακόμη στο Σπήλαιο των Κρυστάλλων και είναι αβέβαιο εάν η στάθμη του νερού θα επιστρέψει ποτέ στο προηγούμενο ύψος. Ωστόσο, η ελπίδα είναι ότι μια μέρα, οι γεμάτες με κρύσταλλο σπήλαια θα βυθιστούν ξανά, προωθώντας την ανάπτυξη και την επισκευή των μεγαλύτερων κρυστάλλων στον κόσμο.