december
Blauwe hardsteen is een specifiek type gelijkmatig gelaagde zandsteen die in dunne, gladde platen kan worden gespleten. De term ‘blauwe hardsteen’ werd halverwege de 1800e eeuw bedacht, toen het grootste deel van de steen er blauw uitzag or blauwgrijs. Ondanks de naam is blauwe hardsteen ook te vinden in een reeks kleuren, waaronder tinten groen, bruin, paars, stoffig grijs, roze of rood. New York en Pennsylvania zijn de enige bronnen van commercieel geproduceerde hardsteen in de Verenigde Staten. Het is zeer duurzaam, behoudt zijn kleur en is bestand tegen scheuren onder atmosferische veranderingen, zoals temperatuur- en drukschommelingen. De hardsteenwinning in de staat New York begon halverwege de 19e eeuw in Ulster County en wordt sindsdien gedolven voor gebruik in trottoirs, fineer voor de bouw, traptreden en andere bouwtoepassingen.
De blauwe hardsteen van New York werd afgezet in een tijd dat een oude zee het grootste deel van het huidige New York bedekte. Beken transporteerden de zandkorrels waaruit de steen bestaat en zetten deze af in een ondiepe zee/deltaïsche omgeving, bekend als de Catskill Delta. Hoewel de blauwe steen werd gevormd in deze laaggelegen, ondiepe zeeomgeving, is veel van het materiaal in de rots afkomstig van de erosie van de voormalige Acadian Mountains, die zich bevonden in wat nu de moderne bergketens van het noordoosten zijn.
Het verkennen van blauwe hardsteen is moeilijker dan voor veel soorten gesteente, waarbij een paar goed geplaatste kerngaten nuttige informatie zullen opleveren. Hoogwaardige arduinafzettingen zijn doorgaans beperkt in omvang en discontinu van aard, waardoor het niet altijd kosteneffectief is om kerngaten te gebruiken om nieuwe afzettingen te lokaliseren.